Alles valt vandaag in het water

Gisteravond:
Vanwege de bruiloft in het restaurant van het hotel gaan we naar restaurant Paradiso. Dat is een kwartiertje rijden. Maar er staat een file, want het regent. Het regent hard.

Heeel erg hard en lang. We kunnen maar stapvoets rijden. Naast de weg ontstaan dikke plassen. Toch rijden er af en toe auto's door de modderige berm om even later weer in te willen voegen.

Regelmatig zien we auto's stilvallen vanwege de hevige regen. Ze worden van de weg geduwd. Over het kwartiertje rijden doen we een uur.

Heerlijk gegeten in Paradiso. Maar het blijft maar regenen. Het water stroomt langs en over de wegen. Buiten het restaurant is er al een flinke stroom ontstaan. Een aantal van ons hebben schoenen aan in plaats van sandalen of slippers. 
"Zal ik je even naar de bus brengen?" Vraagt de restauranthouder aan Mariska. Mariska vindt dat prima en voor ze het wordt ze op de nek van de restauranthouder hoog door de lucht naar de bus getild. En de schoenen blijven droog. Dat is belangrijk! Een goed voorbeeld: we helpen elkaar de bus in. De één op de nek, de ander op de rug.

De terugweg blijft het hard regenen, maar gelukkig geen file meer.
De hele avond blijft het gieten. Daarbij kunnen we tot een uur of drie 's nachts mee "genieten" van de bruiloftsmuziek. Af en toe onderbroken door een stroomstoring. Het laatste uur horen we alleen maar jambee. Waarschijnlijk is de stroom of installatie uitgevallen.
Langzamerhand keert de rust terug in Lemon Creek. En het blijft maar regenen.

FLITS en Kaboemmmm!!
5 uur in de ochtend schiet een bliksemschicht door de lucht en knalt er gelijktijdig een gigantische donder door ons resort. Iedereen staat stijfop in bed. Sommige worden wakker van hun eigen gil... En het blijft maar regenen.

Vandaag gaan we met een aantal jeeps naar het plaatsje Madiana om daar rijst rond te delen bij de armste gezinnen. En te eindigen met een maaltijd bij Alhagy, onze chauffeur en zijn vrouw Yassin. Alhagy belt echter op dat geen enkele chauffeur naar Madiana durft te rijden in deze stortvloed aan regen. Veel te gevaarlijk. We besluiten in het resort te blijven. 
Sinds vanmorgen hebben we geen internet. 's Middags komt er ook geen water uit de kraan. En Alhagy zou brood meenemen. Daar zitten we dan: Geen water, geen brood en (het allerergste) geen internet. 

Maar er komen oplossingen: We laten de ober tapalapa (brood) halen, het water wordt gefixt, we kunnen gelukkig in het hotel eten en aan het eind van de middag doet zelfs (het belangrijkste) internet het weer. Zelfs de regen stopt uiteindelijk en er breekt een bleek zonnetje door. De schoonmaakster Joanna laat op een filmpje zien hoe erg het onderweg was.

Het duurde lang voordat ze een taxi kreeg en het laatste stuk heeft ze moeten lopen. Ebrima appt ons dat de regen in zijn buurt ook veel heeft vernield. In Madiana zijn wat huizen stuk vanwege de regen. Dit hebben ze in Gambia nog niet eerder meegemaakt.

Voor het middagprogramma verzinnen we een pubquiz. Elke kamer verzint 5 vragen. En zo sleutelen we gezamenlijk ern pubquiz in elkaar. Er zitten best wat moeilijke vragen tussen. Twee kamers winnen: "The no-voices" (Lonneke is verkouden en is haar stem kwijt) en de Miniteers (de jongste groep).

Rondom de kaars

We kijken welke verwachtingen we vooraf hadden en wat het verschil was met hoe we het nu beleven.

Door sommige jongeren worden we op afstand toch beledigd. Dat hadden we niet verwacht. Toch zijn onze gesprekken met anderen weer heel goed en intens. Het weer (de regen) valt heel erg tegen. Dit zorgt er voor dat we niet alles van Gambia kunnen zien wat we hoopten. Als je de armoede ziet en voelt, komt dit meer binnen dan alleen via plaatjes.