Eerste "werkdag"

Gisteren hebben we groepjes gemaakt, zodat we meteen aan het werk kunnen.
Dat meteen aan het werk gaan moet je met een korrel zout nemen. Of in sommige gevallen een heel mandje met zout. 

De schilder en loodgieter komen zo. Ze zijn onderweg. En inderdaad: Tegen de middag zijn ze er. We kunnen wel vast aan de gang om stenen te maken. Dat is best zwaar werk.

Een zak cement wordt gemengd met zand en water. Dat allemaal met de schop. Daarmee wordt een metalen mal gevuld. Aangestampt en op de kop gezet.

Als je dan voorzichtig de mal er af haalt heb je een prachtige steen.

En dat 300 keer. Ze moeten 3 dagen drogen.

In een ander gebouwtje wordt het verlaagd plafond verwijderd.

De jeugd van twee jaar geleden weten dan wel wat er gebeurt, toch Rosan? Met de plafondplaten komt ook een lading vleermuisenpoep mee. Jan weet het nu ook.

Met de schilder hebben we de gebouwen verkend en een aantal muren leeggemaakt en geveegd. 

In ons overblijf lokaal zijn de dozen uitgepakt en gesorteerd. Veel spulletjes voor de kliniek, veel spullen voor de school en veel spullen om uit te delen.

De spullen voor de kliniek worden officieel overhandigd aan de hoofdverpleger. Daarbij zitten pakketjes om mee te geven aan vrouwen die hier bevallen van hun kind. We hebben er tientallen gemaakt. Er zit een rompertje of vestje met een mutsje in. Deze zijn gemaakt door de breiclub Valkenlaan en mevrouw Doldersum en haar buurvrouw.

Verder wordt een rollator van mevrouw Lammers overhandigd, een metalen kast uit de Oosterkerk en allerlei medische materialen van het Alfa college Hoogeveen en Hardenberg.

De hoofdverpleger barst uit in een lange toespraak waaruit blijkt dat hij, het dorp en de samenleving, ons heel dankbaar zijn. 

Voor sommige van ons was het druk. Anderen hadden weinig te doen.

Aangezien de temperatuur tegen de 40 graden loopt stoppen we op tijd. Vanavond gaan we in het restaurant Paradiso een hapje eten. Misschien wel kip domoda. Hmmm... Zinninin. 

Er is in de buurt een groot belangrijk congres waar allerlei kopstukken van de islamitische wereld bij elkaar komen. De weg van het vliegveld naar het congres is strak en opgeruimd. De vlaggen van de diverse landen hangen in de middenberm. Maar de weg daarna is weer ouderwets rommelig. 

Thuisgekomen checken we of Annie nog tevreden is. Ze is met Lonneke meegekomen, maar logeert nu bij Christine op de kamer. Ze heeft geen klachten en vindt alles prima. Ze mag niet mee naar de kliniek. Maar als we naar de verpleegstersopleiding gaan, mag ze zeker mee.

Foto's op: https://projectgambia.reislogger.nl/jeugd-gambia-2024/foto/eerste-werkdag