Weer Thuis

Vrijdag is het een rare dag. Aan de ene kant is het verdrietig om Gambia en onze nieuwe vrienden allemaal te verlaten. Aan de andere kant is het ook wel lekker om naar huis te gaan.

Na het ontbijt hebben we onze "Rondom de kaars". Welk verhaal ga je thuis vertellen als ze je vragen naar Gambia? We doen een rondje. Bij de één is dat de gesprekken met de gambianen, bij de ander is het samenwerken met de bouwvakkers en bij weer een ander de laatste dag achterop de jeeps.

Daarna gaan we heerlijk nog even een paar uurtjes aan en in het zwembad zitten. Tegen twaalf uur begint het lichtjes te regenen. We maken gekke foto's in het zwembad.

De regen wordt harder. Als we de bus in moeten regent het pijpestelen. Toch maken we een groepsfoto met onze chauffeur, gids en vriend Alhagy.

Op het vliegveld verrast de ICT-docent Ebrima. Hij komt speciaal voor Ike haar certificaat brengen. Die zat gisteren niet tussen de stapel. Een hele verrassing.

Als we aankomen in Brussel is het eventjes zoeken naar de chauffeur van de bus die ons naar huis rijdt. Maar na een kwartiertje is hij gevonden. Hij was ook op zoek naar ons.

Bij de Oosterkerk worden we opgewacht door familie en bekenden. We knuffelen wat af, maken nog één groepsfoto en nemen afscheid van elkaar.

Gambia is een ervaring om nooit te vergeten.