Tweede echte werkdag

De hand van Bert en Kawsu: Ontwikkelingssamenwerking! 

Gisteravond hebben we heerlijk gegeten in het restaurant “Paradiso”. Sommige van ons hebben inderdaad kip domoda (pindasaus) besteld. Het koste een hoop geld, maar dat zat dan vooral in het aantal biljetten die Herma moest uittellen.

Van het restaurant kregen we een bolletje ijs en een klein drankje als afsluiting. Lekker! 

Vandaag om negen uur zitten we in de bus naar de kliniek. Deze morgen wordt er gewerkt aan de volgende projectjes:

Gisteren is er een nieuwe watertank op de watertoren getakeld en gevuld. Hier moeten twee gebouwen en een centraal waterpunt op worden aangesloten. Vandaag graven we een geul waar de slang van de waterleiding in komt te liggen.

Deze moet minimaal veertig centimeter diep komen te liggen: vorstvrij. En natuurlijk dat het niet kapot gereden wordt door auto’s. De grond is keihard vanwege de droogte. Met houwelen wordt de grond los gehakt, waarna we met de schop het zand verwijderen, zodat er een ondiepe geul ontstaat. Deze geul vullen we met water zodat de ondergrond minder hard is, en we de  kunnen graven.

Het is best een pittige klus, want het loopt tegen de 40 graden. Ons luie zweet is er na 30 seconden al uit. Gelukkig helpen een zestal Gambiaanse bouwvakkers hierbij.

Het tweede projectje is de plafonds slopen. In het huis van de hoofdverpleger worden de nieuwe plafonds al gemonteerd.

Als het een beetje meezit, kunnen we morgen schilderen. In de kliniek zelf hebben we alle bedden, kasten en andere materialen verwijderd. De bedden moeten op de kant naar buiten worden geschoven, anders past het niet.

Greetje loopt samen met Lamin, de hoofdverpleger alle medicijnen na en lezen de bijsluiters.

Zelfs dokter ter Steege krijgt af en toe een appje met "wat moeten we hiermee?" 

Jan en Harry slopen in dit gebouw de plafonds eruit. De tijd gaat hier snel. Je ziet Jan en Harry met de minuut grijzer worden. Maar misschien heeft dat ook wel te maken met al het stof wat naar beneden komt.

De stenen die we gisteren hebben gemaakt hebben we vandaag natgemaakt, zodat ze goed kunnen drogen. Dat klinkt een beetje tegenstrijdig, maar toch is dat nodig.

We gaan ze gebruiken om de buitenmuur naar de straat iets hoger te maken.

Al met al leren we de Gambiaanse bouwvakkers steeds beter kennen. Okke heeft de hele tijd zijn kleindochter Aminada om zich heen.

Ze is vijf jaar en helpt ons heel goed met slepen en het wegbrengen van bouwafval.
Zelfs toen wij allemaal bijna in de bus zaten, veegde ze nog met stoffer en blik de laatste restjes bij elkaar. 

De oude laptops van Landstede groep dragen we over aan de ict docent van de school, die naast de kliniek staat.

‘s Middags krijgen we al foto’s gestuurd dat hij ze aan het installeren is. Hij is er heel blij mee en gaat ze gebruiken voor studenten op diverse scholen.

Op de terugweg gaan we even bij de ict docent Ebrima en zijn vrouw Awa langs. Ebrima helpt ons al jaren als tussenpersoon tussen ons en de school. We hebben een band met hem opgebouwd, waarbij hij altijd betrouwbaar en enthousiast is geweest. Het is mooi om het verschil te zien hoe hij een aantal jaren geleden woonde ten opzichte van nu.

Hij heeft zijn motor verkocht om samen met zijn broer een huis te bouwen. Het ziet er prachtig uit (voor Gambiaanse begrippen). In de tuin hebben ze een waterput gegraven van 16 meter diep, zodat ze zelf altijd beschikken over vers water.

Mooi om zo weer contact te leggen en te zien hoe zij leven.
En Awa is zwanger! In oktober verwachten ze hun eerste kind.

Gambiaanse gewoonte:
Ebrima vertelde me een groot aantal jaren geleden dat hij het trouwen nog even uitstelde. Als hij ging trouwen stopte zijn moeder met koken. Dat moet vanaf dat moment de schoondochter doen. Ik heb het even vandaag gecheckt bij Awa. Het is inderdaad zo. Ze doet een opleiding voor verpleegster en daarnaast kookt ze, samen met haar schoonzussen voor de hele familie. 
We boffen maar in Nederland. Of zijn we allemaal op zo’n leeftijd dat het juist voor ons interessant wordt om het ook in Nederland in te voeren?

Op de terugweg gaan we nog even langs de supermarket. Naast de winkel is een slager die het vlees in het kozijn heeft hangen. Met een soort plumeau slaat hij geregeld over het vlees om vliegen te verdrijven.

We kopen een heerlijk waterijsje bij de supermarkt. Mmm… dat smaakt fantastisch in deze hitte. 
 

Foto's: https://projectgambia.reislogger.nl/jeugd-gambia-2024/foto/tweede-werkdag-echt-waar