19 juli

Het is zaterdagmorgen half 7 als bij de meeste mensen de wekker gaat. We worden om kwart voor 8 weer opgehaald, dus moeten we op tijd ontbijten. Vandaag hebben we Lamin als taxichauffeur omdat Alhagy op bezoek gaat bij zijn oude vader. Lamin pakte er een ruim Drents kwartiertje bij en uiteindelijk vertrokken we dus alsnog vrij laat. We wilden vandaag juist op tijd beginnen omdat we flink wat werk wilden verzetten. We begonnen de dag dus met een tijdachterstand. Banka en zijn mannen waren er zelfs al toen wij aankwamen. Vlot gooiden we onze spullen in ons schaftlokaal en verdeelden we de taken. Stenen sjouwen en aangeven zodat de metselaars door kunnen metselen aan de muur. Anderen zijn maar weer eens verder gegaan met betonmatten maken en weer anderen treffen de voorbereidingen voor een nieuwe betonmat (nummer 3 van de 5).

We meten, zagen, knippen ijzerdraadjes en draaien de blaren op onze vingers. We meten, zagen, knippen ijzerdraadjes en draaien de blaren op onze vingers. We meten, zagen, knippen ijzerdraadjes en draaien de blaren op onze vingers. We meten, zagen, knippen ijzerdraadjes en draaien de blaren op onze vingers. We meten, zagen, knippen ijzerdraadjes en draaien de blaren op onze vingers. Oh ja, ik vergeet nog te vertellen dat wij ondertussen de mannen van Banka ook aansturen omdat het werken anders niet handig, niet logisch en traag verloopt. Kortom: we werken op z’n Hollands.
…………..
En toen was het ineens tijd voor de schaft. We doen ons te goed aan Tapalappa (soort stokbrood) en flink veel water want het is weer bloedheet vandaag. We smeren ons nogmaals is en na de pauze gaan we verder waar we gebleven waren. We meten, zagen, knippen ijzerdraadjes en draaien de blaren op onze vingers. We meten, zagen, knippen ijzerdraadjes en draaien de blaren op onze vingers. We meten, zagen, knippen ijzerdraadjes en draaien de blaren op onze vingers. We meten, zagen, knippen ijzerdraadjes en draaien de blaren op onze vingers. We meten, zagen, knippen ijzerdraadjes en draaien de blaren op onze vingers.

Ondertussen zien we dat wij (en de mannen van Banka) steeds handiger worden in het vlechten van de betonmatten. We gaan op een razend tempo! En zo rond half drie zijn er in totaal 3 betonmatten klaar en is er al een groot gedeelte van de voorbereiding gedaan voor mat 4 en 5. De muur is ook af en in het eerste lokaal zijn de voorbereidingen voor het storten van de betonnen vloer ook afgerond. Ongelofelijk wat hebben we veel werk verzet vandaag!

Het was rustig op het schoolplein vandaag. Soms kwamen er wat kinderen kijken en soms hielpen ze mee. Eigenlijk vonden we dit best lekker; zo’n dag zonder kinderen om je heen. En als we dan weer wegrijden, zwaaien ze ons het dorp uit. Wij zwaaien terug en zingen ondertussen luid allerlei liedjes.

Dagevaluatie:
Esther opent met een verhaal over gereedschap van een timmerman. Het gereedschap stemt bepaalde soorten uit de timmerwerkplaats. Uiteindelijk stemmen ze elkaar allemaal er uit. Toen de discussie op zijn heetst was, kwam de meubelmaker. Hij gaat aan het werk en gebruikt alle gereedschappen. De meubelmaker heeft iedereen nodig op zijn doel te bereiken. Zo is het ook bij God.

Christine leest uit Matteüs 13 vers 1-23

Egbert vult aan: Veel nieuws bereikt ons niet, maar eergisteren en gisteren kwam ook het slechte nieuws van het vliegtuigongeluk bij ons aan. Voor ik begin met Matteüs wil ik jullie dan ook vragen voor we straks beginnen met het eten, om er tijdens je gebed bij stil te staan. Laten we God vragen of Hij bij de familie en vrienden van iedereen wil zijn.
Vreemd om nu een overgang te maken naar een prachtige Bijbeltekst met een heel mooie gelijkenis van Jezus. Daar zou ik, net als die Gambiaanse dominee van vorige week, minstens een half uur over kunnen vertellen. De gelijkenissen zeker hier, want hier zijn we er ons nog een stuk bewuster van. We hebben het er bijna dagelijks over. Ik pak mijn favoriet voor deze “werk”vakantie eruit. Vers 7: “Weer een ander deel viel in de distels en toen die opschoten verstikten ze het zaaigoed” Wat distels zijn, weten we allemaal wel, neem ik aan. Zo’n naar, stekelig rotplantje. Waar je, als je even niet oplet, je zo lekker zeer aan kan doen. Vooral als je er met je blote voeten op gaat staan. Hij groeit als het mooi weer is heel erg snel en dat wordt in het tweede gedeelte aangegeven. Als het “opschiet” begint het te groeien. Hij groeit sneller dan het gezaaide. Wat er gezaaid wordt, staat er niet bij maar dat zal zeker een graansoort betreffen.
Jezus legt het in vers 22 uit. Daar wordt het nog mooier. Jezus gebruikt het verhaal als vergelijking met ons mensen en dat legt hij hier uit: “Het zaad dat tussen de distels is gezaaid , dat zijn zij die het woord horen, maar bij wie de zorg om het dagelijks bestaan en de verleiding van de rijkdom het woord verstikken, zodat het zonder vrucht blijft”. Hoe vaak hebben wij de afgelopen twee weken al niet gezegd: “Wat bijzonder! De mensen hier hebben niets maar niemand klaagt.”
Een paar voorbeelden, vooral even voor de lezers thuis: Karel is met Ibrahim mee geweest op huisbezoek. Ibrahim is een jongeman van drieëntwintig. Hij heeft gestudeerd en momenteel geen betaald werk. In het dorp is het ook niet te vinden met zijn opleiding. Waarom gaat hij niet weg op zoek naar werk? Dat is heel eenvoudig; hij wil zich inzetten voor de gemeenschap en de waardering die hij ervoor krijgt is voor hem voldoende.
Lonneke en ik zijn op bezoek geweest bij een lerares. Zij is getrouwd met een politieagent. Ik dacht bij vertrek: “Heb ik dat weer, komen wij bij zo’n welvarend gezin terecht. “ Nou, mooi niet dus. Er wordt door man en vrouw hard gewerkt en het inkomen dat ze hieruit hebben, is niet eens voldoende om van te leven. Voor en of na werktijd moeten ze nog op het land aan het werk om de eindjes aan elkaar te knopen. Maar!...... Wat gebeurt er met het schamele salaris? Daar wordt zelfs de familie die het nog moeilijker heeft dan zij mee onderhouden. Niet alleen haar alleenstaande moeder, maar ook haar broers en zussen.
En dan de kinderen: zij moeten vaak en veel meewerken op het land of ze helpen thuis. Ze spelen met een stokje, een dopje van een lege fles enzovoorts…. Let op! Daar komt het verhaal van de distels aan!
Hoeveel tijd hebben/nemen wij, in Nederland , nu nog voor God? We hebben alles. We gaan naar de sportschool, werken ons suf en ondertussen zijn we ook nog druk met alle sociale media en vrienden en dan willen we ook nog op stap zaterdagnacht tot zes uur. Wat hebben we het druk zeg! Misschien lopen we wel vast in ons eigen wereldje. Misschien kan het geen kwaad als we eens wat vrije tijd inruimen voor een goed gesprek over een mooi bijbelstuk.
Ik wil vandaag eindigen met een slogan van mezelf. De meesten van ons hebben hem al meerdere keren moeten aanhoren de afgelopen twee weken. Hopelijk leren we hiervan:
Wat maken wij ons vaak druk om dat kleine beetje dat we nog niet hebben en wat zijn die mensen hier gelukkig met dat kleine beetje dat zij wel hebben.
Als je mij of wie dan ook deze slogan nog eens hoort roepen, denk dan nog eens aan Matteüs 13 vers 7.

Ervaringsrondje:
We hebben weer een erg leuke, productieve en goede dag gehad. We hebben enorm gelachen met de Gambiaanse collega’s en met elkaar. We vonden het erg tof dat wij de werkmannen aan het werk hebben gezet. Het vlechten viel de één mee en de ander tegen. De werkhouding is wel lastig. Het is veel krom staan en dan krijg je last van je rug. Ook de handen ontzien we niet. De blaren staan er bij sommigen op. Het werken was relaxt omdat de kinderen er niet waren. We hoefden niet op de veiligheid van de kinderen te letten. We hopen wel dat ze maandag nog wel even komen want hun aanwezigheid is ook wel erg gezellig!