20 juli
20 juli 2014 - Jambanjãli, Gambia
Vandaag is het een echte rustdag. We hebben afgesproken dat iedereen op z’n eigen tijd gaat ontbijten en dan zul je altijd zien dat je alsnog met de hele groep rond 9 uur aan tafel zit. De rest van de ochtend brengen een aantal door met inkopen doen op een markt onder leiding van Christine en de rest van de groep ligt aan het strand of aan het zwembad.
Om kwart over twee verzamelen we bij “de mannen”. Daar houden we onze eigen kerkdienst. We zingen “Ga met God en Hij zal met je zijn” en “Onze Vader”. Onze predikant is Egbert. Christine is ouderling van dienst en Lonneke is de lector. We hebben gelukkig ook een kaarsenkind kunnen vinden: Kareltje Lammers. Natuurlijk lukt het aansteken van de kaars niet in één keer, zelfs niet bij de tweede lucifer, maar bij de derde poging brandt de paaskaars eindelijk. Hij speelt nog even met de lucifer maar daarmee is de dienst geopend. Vandaag is er geen tienerkerk omdat we anders geen kind overhouden hier!
Om 15.00 uur worden we opgehaald door Alhagy. Hij neemt ons mee naar zijn huis en daar mogen we vanavond met hem en zijn gezin echt Gambiaans eten! U snapt dat daarom vandaag ons blog wat kort is, maar morgen zullen we alle ervaringen weer met u delen!
Dagbijeenkomst:
Manon opent met een gedicht “Het verhoorde gebed”
We zingen “Ga met God en Hij zal met je zijn” couplet 1 en 2.
Lonneke leest Matteüs 13: 24-35
We zingen “Ga met God en Hij zal met je zijn” couplet 3 en 4.
Overdenking van Egbert: Vandaag weer een paar hele mooie gelijkenissen van Jezus. Ik had ze gisteravond al even gelezen en één sprong er gelijk uit voor mij: die van het mosterdzaadje. Maar toen ik het later met Ellen nog eens las, vond ik de eerste ook erg mooi maar wel een stuk moeilijker. Laten we daar maar mee beginnen.
Zoals Jezus met dit stukje bedoelt, is dat wij niet hoeven te oordelen en ik wil dat ook zeker niet doen. Als we Israel nu eens als voorbeeld nemen in de strijd met de Palestijnen. Dat was in Jezus zijn tijd al een probleem en momenteel zitten ze er weer middenin. Als je ze beide vraagt waarom of wie de aanleiding gaf om te beginnen, steken ze waarschijnlijk beide een hand uit naar de ander. Zijzelf zijn het natuurlijk niet.
Vaak laait de strijd op naar aanleiding van een kleinigheidje en gaat het al snel van kwaad naar erger. Misschien wijzen ze daarom wel naar elkaar omdat daadwerkelijk beide niet meer weten waarom. In ons voorbeeld gaan er een Palestijnse heer en een Israëlische heer zaaien. Beide zaaien het goede zaad. Ze proberen er het beste van te maken allebei. Nu zijn er over en weer wat oproerkraaiers en die stoken bij de ander de boel een beetje op en laten we dat nu het onkruidzaad noemen. Eerst is er nog niet zoveel aan de hand en laten ze het over zich heen komen, maar net als het gewas en onkruid, gaan de irritaties ook groeien en lopen de ergernissen ook op. Let op: nu komt het gewone volk aan het woord! Ze gaan naar hun heer en vragen:” Zullen wij die oproerkraaiers even een koppie kleiner maken? Dan zijn we daar vanaf.” Ze willen dus het onkruid eruit halen. Maar hier grijpt de heer in. Hij zegt dat ze dat niet moeten doen want dat kost onnodig veel onschuldige slachtoffers. Je zou het gezonde gewas ermee uittrekken. Hier komt de heer met de ideale oplossing voor ons voorbeeld. Heel mooi! Laat ze maar even gaan. Als we er een oorlog van maken kost dat onnodig veel slachtoffers. Je zou, als je het onkruid eruit trekt, teveel goed en gezond gewas verwijderen. Die heer, dat is eigenlijk Jezus, die de hele vergelijking ons als een spiegel voorhoudt. Mensen oordelen jullie maar niet want dat gaat ten koste van veel te veel goeds. Laat het maar rusten. Zorg dat je geweten schoon is en je hart zuiver dan zal de Vader je graag in zijn armen sluiten. Kunnen die Israëlische en Palestijnse leiders niet gewoon, net als de heer in dit verhaal, elkaar in alle rust iedereen zijn ruimte geven en elkaar een beetje ruimte geven. Dit geldt ook voor ons eigen dagelijks leven als er eens iemand iets doet wat jij niet leuk vindt of je wordt aangevallen op je geloof in God. Laat ze maar gaan, jouw dag komt nog wel.
Het mosterdzaadje wil ik graag vergelijken met ons verblijf hier. Zou Christine, toen ze tien jaar geleden hier voor het eerst in Gambia kwam met haar man Harry, wel eens tegen hem gezegd hebben:”Is dit niet een druppel op een gloeiende plaat?” Om eerlijk te zijn heb ik het mij in het begin wel eens afgevraagd Maar laten we hun bezoek toen, maar eens een mosterdzaadje in de regentijd noemen. Klein, heel klein, maar als het eenmaal wortel schiet en dat heeft het gedaan dan begint het te groeien en ze heeft in de tussentijd veel kunnen oogsten. Veel mensen steunen haar en geven geld en goederen mee om hier prachtig werk te doen. Maar dit jaar is er wel wat heel bijzonders gebeurd: ze heeft zelf gezaaid. Dertien kleine zaadjes. Ze hebben zelfs een naam, Anke, Esther, Manon, Annemieke, Annika, Mellanie, Karel, Stef, Robin, Jennifer, Lonneke, Ellen en Egbert. Klein als ze zijn, worden ze letterlijk gezaaid in de regentijd. Dat ze in hun geloof en werk hier in Gambia maar net zo mogen groeien als het zaad dat Christine en Harry heten.
Want al voel jij je maar een druppel op de gloeiende plaat, dankzij jou sist het tenminste een keer. En hopelijk mag hij nog vele malen sissen.
We zingen “Onze Vader in de hemel”
Gebed
Lieve God,
Wij zijn dankbaar dat wij in uw naam aan het werk mogen. Wij zijn dankbaar dat wij hier zo ver van huis ons thuis voelen. We voelen ons verbonden met elkaar, door de techniek ook met het thuisfront maar bovenal door uw aanwezigheid.
Here God, wij bidden u voor alle nabestaanden van de mensen die afgelopen week zijn omgekomen bij de vliegtuigramp in de Oekraïne. Wilt u hen kracht geven bij het verwerken? Wilt u ook bij de mensen in Israel en Gaza zijn. Daar wordt weer hard gestreden. Geef hen de wijsheid om beslissingen te nemen net zoals Jezus deed in liefde en in vrede.
Heer wilt u ons ook de komende week steunen bij onze werkzaamheden. Dat wij in de dagen die we nog mogen werken op Jambanjelly School, zoveel mogelijk werk mogen verzetten. Ook al is het werk soms eentonig en saai, wilt u maken dat we er iedere dag met plezier op terug mogen kijken.
Dat vragen wij u in Jezus naam.
Heer mogen wij u vragen: wilt u ons zegenen en behoeden, wilt u uw aanschijn over ons doen lichten en wilt u ons uw vrede geven?
Amen
Om kwart over twee verzamelen we bij “de mannen”. Daar houden we onze eigen kerkdienst. We zingen “Ga met God en Hij zal met je zijn” en “Onze Vader”. Onze predikant is Egbert. Christine is ouderling van dienst en Lonneke is de lector. We hebben gelukkig ook een kaarsenkind kunnen vinden: Kareltje Lammers. Natuurlijk lukt het aansteken van de kaars niet in één keer, zelfs niet bij de tweede lucifer, maar bij de derde poging brandt de paaskaars eindelijk. Hij speelt nog even met de lucifer maar daarmee is de dienst geopend. Vandaag is er geen tienerkerk omdat we anders geen kind overhouden hier!
Om 15.00 uur worden we opgehaald door Alhagy. Hij neemt ons mee naar zijn huis en daar mogen we vanavond met hem en zijn gezin echt Gambiaans eten! U snapt dat daarom vandaag ons blog wat kort is, maar morgen zullen we alle ervaringen weer met u delen!
Dagbijeenkomst:
Manon opent met een gedicht “Het verhoorde gebed”
We zingen “Ga met God en Hij zal met je zijn” couplet 1 en 2.
Lonneke leest Matteüs 13: 24-35
We zingen “Ga met God en Hij zal met je zijn” couplet 3 en 4.
Overdenking van Egbert: Vandaag weer een paar hele mooie gelijkenissen van Jezus. Ik had ze gisteravond al even gelezen en één sprong er gelijk uit voor mij: die van het mosterdzaadje. Maar toen ik het later met Ellen nog eens las, vond ik de eerste ook erg mooi maar wel een stuk moeilijker. Laten we daar maar mee beginnen.
Zoals Jezus met dit stukje bedoelt, is dat wij niet hoeven te oordelen en ik wil dat ook zeker niet doen. Als we Israel nu eens als voorbeeld nemen in de strijd met de Palestijnen. Dat was in Jezus zijn tijd al een probleem en momenteel zitten ze er weer middenin. Als je ze beide vraagt waarom of wie de aanleiding gaf om te beginnen, steken ze waarschijnlijk beide een hand uit naar de ander. Zijzelf zijn het natuurlijk niet.
Vaak laait de strijd op naar aanleiding van een kleinigheidje en gaat het al snel van kwaad naar erger. Misschien wijzen ze daarom wel naar elkaar omdat daadwerkelijk beide niet meer weten waarom. In ons voorbeeld gaan er een Palestijnse heer en een Israëlische heer zaaien. Beide zaaien het goede zaad. Ze proberen er het beste van te maken allebei. Nu zijn er over en weer wat oproerkraaiers en die stoken bij de ander de boel een beetje op en laten we dat nu het onkruidzaad noemen. Eerst is er nog niet zoveel aan de hand en laten ze het over zich heen komen, maar net als het gewas en onkruid, gaan de irritaties ook groeien en lopen de ergernissen ook op. Let op: nu komt het gewone volk aan het woord! Ze gaan naar hun heer en vragen:” Zullen wij die oproerkraaiers even een koppie kleiner maken? Dan zijn we daar vanaf.” Ze willen dus het onkruid eruit halen. Maar hier grijpt de heer in. Hij zegt dat ze dat niet moeten doen want dat kost onnodig veel onschuldige slachtoffers. Je zou het gezonde gewas ermee uittrekken. Hier komt de heer met de ideale oplossing voor ons voorbeeld. Heel mooi! Laat ze maar even gaan. Als we er een oorlog van maken kost dat onnodig veel slachtoffers. Je zou, als je het onkruid eruit trekt, teveel goed en gezond gewas verwijderen. Die heer, dat is eigenlijk Jezus, die de hele vergelijking ons als een spiegel voorhoudt. Mensen oordelen jullie maar niet want dat gaat ten koste van veel te veel goeds. Laat het maar rusten. Zorg dat je geweten schoon is en je hart zuiver dan zal de Vader je graag in zijn armen sluiten. Kunnen die Israëlische en Palestijnse leiders niet gewoon, net als de heer in dit verhaal, elkaar in alle rust iedereen zijn ruimte geven en elkaar een beetje ruimte geven. Dit geldt ook voor ons eigen dagelijks leven als er eens iemand iets doet wat jij niet leuk vindt of je wordt aangevallen op je geloof in God. Laat ze maar gaan, jouw dag komt nog wel.
Het mosterdzaadje wil ik graag vergelijken met ons verblijf hier. Zou Christine, toen ze tien jaar geleden hier voor het eerst in Gambia kwam met haar man Harry, wel eens tegen hem gezegd hebben:”Is dit niet een druppel op een gloeiende plaat?” Om eerlijk te zijn heb ik het mij in het begin wel eens afgevraagd Maar laten we hun bezoek toen, maar eens een mosterdzaadje in de regentijd noemen. Klein, heel klein, maar als het eenmaal wortel schiet en dat heeft het gedaan dan begint het te groeien en ze heeft in de tussentijd veel kunnen oogsten. Veel mensen steunen haar en geven geld en goederen mee om hier prachtig werk te doen. Maar dit jaar is er wel wat heel bijzonders gebeurd: ze heeft zelf gezaaid. Dertien kleine zaadjes. Ze hebben zelfs een naam, Anke, Esther, Manon, Annemieke, Annika, Mellanie, Karel, Stef, Robin, Jennifer, Lonneke, Ellen en Egbert. Klein als ze zijn, worden ze letterlijk gezaaid in de regentijd. Dat ze in hun geloof en werk hier in Gambia maar net zo mogen groeien als het zaad dat Christine en Harry heten.
Want al voel jij je maar een druppel op de gloeiende plaat, dankzij jou sist het tenminste een keer. En hopelijk mag hij nog vele malen sissen.
We zingen “Onze Vader in de hemel”
Gebed
Lieve God,
Wij zijn dankbaar dat wij in uw naam aan het werk mogen. Wij zijn dankbaar dat wij hier zo ver van huis ons thuis voelen. We voelen ons verbonden met elkaar, door de techniek ook met het thuisfront maar bovenal door uw aanwezigheid.
Here God, wij bidden u voor alle nabestaanden van de mensen die afgelopen week zijn omgekomen bij de vliegtuigramp in de Oekraïne. Wilt u hen kracht geven bij het verwerken? Wilt u ook bij de mensen in Israel en Gaza zijn. Daar wordt weer hard gestreden. Geef hen de wijsheid om beslissingen te nemen net zoals Jezus deed in liefde en in vrede.
Heer wilt u ons ook de komende week steunen bij onze werkzaamheden. Dat wij in de dagen die we nog mogen werken op Jambanjelly School, zoveel mogelijk werk mogen verzetten. Ook al is het werk soms eentonig en saai, wilt u maken dat we er iedere dag met plezier op terug mogen kijken.
Dat vragen wij u in Jezus naam.
Heer mogen wij u vragen: wilt u ons zegenen en behoeden, wilt u uw aanschijn over ons doen lichten en wilt u ons uw vrede geven?
Amen
Wat mooi, dat jullie te gast waren bij Alhagy en konden genieten van de Gambiaanse gastvrijheid!!
Allemaal jullie bord wel leeggegeten? Je weet wat ik gezegd heb tegen sommigen van jullie:"Eten wat de pot schaft!" Ben benieuwd hoe jullie het hebben ervaren.
We zijn benieuwd naar de eet ervaringen van deze avond
Ik verwacht dát de Gambiase maaltijd lekker was.
Mooi die zaadjes, ik hoop dát er ook een zaadje voor Mellany bijzit !
Goede werkdag morgen.
Janny Biemolt.
Vaak wordt deze uitspraak door mensen erbij gehaald om ergens vanaf te zien, of misschien juist niet verantwoordelijk te hoeven voelen. Ieder mens heeft echter een stem voor een reden. en een ieder kan een verschil maken. Zo ook de druppel op de gloeiende plaat. Het duurt immers misschien maar een fractie van een seconde voordat de goedbedoelde druppel in de lucht verdwijnt en er geen effect meer zichtbaar lijkt.
Ongezien heeft de druppel echter wel degelijk effect gehad. In jullie eerdere blogs gaven jullie aan dat het goed zou zijn als de president van het land meer aandacht zou besteden aan zijn volk. Om in de visualisatie van de plaat te blijven zou je de president kunnen zien als het vuur onder een pan. Doordat niemand het vuur zachter zet zijn de resten in de pand aangekoekt geraakt. Je zult niet snel iemand vinden die er nog graag uit zou willen eten, laat staan zich ermee willen bemoeien. Wanneer de druppel de bodem van de pan raakt wordt in de korte tijd dat het verdampt een reactie in gang gezet wat de aangekoekte resten iets losweekt. Wanneer deze ene druppel gevolgd wordt door meerdere, in dit geval dertien druppels, zal het moment komen dat de oude resten los zijn geweekt en makkelijk uit de pan te schapen zijn. Wanneer de bodem eenmaal weer schoon is zal het moment komen dat iemand besluit deze weer te gebruiken voor het bereiden van een nieuwe maaltijd, oftewel een nieuwe generatie. Geïnspireerd door de verse geuren en het vooruitzicht van een lekker gerecht zal ooit ook het moment aanbreken dat er gekeken zal worden naar het vuur en de rol ervan om het gerecht niet te snel te verwarmen.
Bewust of onbewust hebben die druppels geholpen die pan weer van nut te maken. En de omstandigheden waarin het verkeerd en wordt gebruikt te verbeteren. Het doet mij dan ook goed te weten dat jullie die druppels willen zijn.
Ben benieuwd wat 'echt Gambiaans eten' inhoudt en of t lekker was!
Wat een mooi verslag weer en ook van predikant Egbert een mooie overdenking.