18 juli

Onze werkoutfit is vandaag verruild voor een toeristenoutfit en nadat we ontbeten hebben zijn we in de auto gestapt naar een marktje waar je allerlei houtsnijwerkdingen kunt kopen. Iedereen koopt leuke spulletjes en sommigen van ons steken de straat nog even over omdat er een veemarkt aan de andere kant is. Daar staan veel geiten, schapen en koeien te wachten op een nieuwe eigenaar. Sommige beesten komen het terrein niet af want achter een bosje bij een boom, worden op datzelfde moment 3 geiten en een koe geslacht. Het vlees ligt niet ook niet in de koeling of zo. Welnee! Dat is in Gambia niet nodig. Daar koop je het vlees gewoon in een standje aan de kant van de weg. Je krijgt altijd extra vlees mee…. vliegen…. Maar goed. Gelukkig zijn er ook beestjes die de markt wel levend verlaten, namelijk in de kofferbak van de taxi!

Na deze souvenirstop rijden we door naar de steengroeve. We willen wel eens met eigen ogen zien hoe de vrouwen (!) hier werken. Ze bikken de stenen uit, slaan ze kleiner en zeven ze dan. Het grind dat wij gebruiken komt hier ook vandaan. Maar er wacht ons een stille, verlaten groeve. Er is niemand aan het werk. Alhagy heeft de indruk dat er wel iemand is en inderdaad: ineens staat er een man voor ons. Hij vertelt dat de regering deze steengroeve gesloten heeft. Het is voor iedereen verboden hier nog te werken. Stenen moeten voortaan gekocht worden bij een bedrijf van meneer de president. De vrouwen die hier werkten voor een schamel inkomen zijn werkloos en wij vragen ons af wie nu het schoolgeld betaalt van hun kinderen. Stil en aangeslagen verlaten we de groeve.

De hobbelige, roodgekleurde wegen met her en der enorme plassen water, brengen ons uiteindelijk bij Lamin Lodge. Er verschijnt een prachtige omgeving. We zijn aan de rivier van Gambia. Er liggen prachtig versierde boten en we zien mensen die zich verfrissen met een duik. Anderen staan hun schapen te wassen in het water. We lopen de houten brug over en Alhagy vertelt dat als het eb wordt, dat de oesters hier blijven liggen. Vrouwen (!) verzamelen in de mangrove de oesters voor de verkoop. Via allerlei houten trappen en vloeren komen we boven in een soort uitzichttorentje. Daar drinken we wat met elkaar. We genieten van het uitzicht en realiseren ons dat we nog steeds in Gambia zijn! Wat een prachtig land!

Vanmorgen hebben we de toeristenmarkt bezocht, maar een echte Gambiaanse markt leek ons ook wel wat. Nou, dat hebben we geweten! Allemachtig, nog nooit hebben we zo’n chaos gezien van verkopers, standjes, kraampjes, winkeltjes, Gambianen in alle soorten en maten, taxi’s die overal dwars doorheen scheuren, motoren die ezelskarren afsnijden, getoeter van een vrachtwagen die vast zit. Ongelofelijk wat een herrie en een drukte. Het is bloedheet maar we sluiten de ramen van de taxi steeds wat verder omdat de handen van de verkopers overal door heen gaan. Toch willen we stoppen en even de auto uit. Onder begeleiding van “de mannen” kunnen we 100 meter lopen. We zijn een ware attractie hier. Iedereen spreekt ons aan, wil ons meenemen naar zijn winkeltje. Overal klinkt “Toubab”… Na een 20 minuten vluchten we zo ongeveer de bus weer in….Oké, ook dat hebben we meegemaakt en weten we weer. Niet voor herhaling vatbaar, maar wel leuk om meegemaakt te hebben.

Het laatste uitstapje van vandaag is een bezoek brengen aan de compound van Banka (onze grote baas op de bouw). We nemen als cadeau 25 kilo rijst mee. Hij vertelt dat hij 13 kinderen in totaal heeft en op dit moment heeft hij twee vrouwen. Hij laat ons trots zijn compound zien en zijn kinderen kijken met grote ogen naar ons. Eén van zijn werknemers is Sam. Hij woont naast Banka en is vorige week vader geworden. Banka neemt ons mee naar het huis van Sam en vertelt dat het kind vandaag haar naam gekregen heeft (Mariama). Als we de kleine dame bewonderen met aaaahhhs en ooohhhs, pakt Banka de kleine vast en geeft haar aan Ellen. Het kind is net een week oud en wordt van arm naar arm doorgegeven. Iedereen houdt haar vast en van iedereen is er een foto gemaakt. Zo’n klein mensje, zo onschuldig, zo klein, ze heeft nog geen idee van haar toekomst en nu is ze al zo geliefd bij vele mensen. Wat zal de toekomst haar brengen?

Dagevaluatie

Jennifer opent met een gedicht over “bijzonder”

Lonneke leest Nehemia 4: 9-17

Egbert vult aan: Vers negen “Toen onze vijanden merkten dat wij van hun plannen op de hoogte waren en dat God ze had verijdeld, konden we ons werk aan de muur hervatten.”
Gisteren noemde ik de Grootste en de sterkste, waarop Lonneke achteraf reageerde “Ik kies altijd de zwakste”. Toen schrok ik. Hopelijk hebben jullie me wel goed begrepen? Ik bedoelde net als Lonneke de zwakste maar lees de eerste zin “Toen onze vijanden merkten dat wij van hun plannen op de hoogte waren en dat God ze had verijdeld” dan begrijp je hopelijk waarom ik zei: “De sterkste.”
Met dank aan God kunnen de Judeeërs weer door met hun werk aan de muur. Laat Jeruzalem dan je hart zijn en bouw er een muur om heen om aanvallen van buitenaf tegen te houden. Hier in Gambia zijn we over een week uitgebouwd en gaan we terug naar Nederland om ons normale werk of studie weer op te pakken. Daarnaast zullen we nog hopelijk lang en vaak napraten over onze ervaringen hier en zullen sommigen van ons in gedachten bezig zijn met plannen voor een nieuwe muur.
Er zit misschien dan wel een flinke muur om ons hart, mijn hart blijft hier. Dat is vast makkelijker dan al die lieve mensen mee te nemen naar Nederland. Misschien moeten wij nog een keer langs een toeristenmarkt de komende dagen. Volgens mij heb ik daar een hoorn zien liggen kunnen. Die kunnen we gebruiken om elkaar bijeen te roepen als we verder willen bouwen. Alhoewel: volgens mij heb ik ‘s avonds hier in de bar de’ modernste ramshoorn’ al wel gezien. Deze gebruiken we al twee jaar. Het is de groepswhatsapp van de jeugd voor Gambia. Laat ons maar whappen. Eén ding hebben wij hier gezien in Gambia. In Jambanjelly zijn ze een flink stuk geholpen door ons. Natuurlijk kan er nog heel veel verbeterd worden. Daarnaast zijn er nog veel scholen en hospitalen waar ze een paar handen kunnen gebruiken om nog een muur te bouwen.
Zie het met je hart net zo. Het kan zeker geen kwaad om af en toe eens een nieuwe verdedigingsmuur om je hart te bouwen. Doe net als de Judeeërs deden. Zij plaatsten een gouden poort in de muur van Jeruzalem, zodat er voor de liefde een goede weg is om te ontvangen en te delen.

Ervaringsrondje: iedereen noemt iets wat hij/zij vandaag bijzonder, leuk of opvallend vond en waarom.