17 juli

Hoera! Banka en zijn werkmannen zijn op tijd! Ze waren zelfs om acht uur al aanwezig geweest omdat ze zich toch blijkbaar wat schuldig voelden over gisteren. Wederom heeft het geregend hier en toen we aan kwamen rijden zagen we dat ons opgevulde gat bij de ingang prima zijn werk had gedaan…. Toch wel jammer dat de plassen nu daarnaast lagen… oké…. Ervaren stratenmakers zijn we niet.

Inmiddels zijn we wel ervaren betonmattenvlechters. We hebben ons suf geknipt in staaldraad, grote stukken en kleine stukken. Scherpe tangetjes kennen ze niet hier, alles is bot dus het materiaal van de Oosterkerk kwam mirakels goed uit. Inmiddels hebben we 1 betonmat klaar en werken we aan de tweede. Als we er 1 per dag klaar kunnen krijgen, is onze grote baas tevreden, vertelde hij met een grote glimlach. Wij draaien onze hand niet om voor zulk eentonig werk en zoeken de afwisseling binnen onze mogelijkheden. “Zeg Annika, zal ik nu de draadjes met een tang stevig aandraaien, dan kun jij mijn werk overnemen. Twee ijzerdraden vastdraaien met een ijzerdraadje, maar dan met de hand.” “Zeg Robin, zal ik nu mijn voet er onder zetten? Dan mag jij het straks weer doen.” U begrijpt het al… bij dit werk wordt ons doorzettingsvermogen op de proef gesteld.

Gelukkig hebben we vandaag ook de laatste gaten kunnen vullen met beton en met de poeren. Hierop rust straks de dakconstructie. Egbert heeft vandaag de eerste steen gelegd. Het was een bijzonder mooi moment. Hij, als bedenker van dit project, heeft de eerste steen twee keer mogen leggen. Ja, u leest het goed: twee keer de eerste steen leggen. Dat is toch bijzonder?? De eerste keer vertelde Banka hem namelijk dat de steen met de gladde kant naar onderen moest. Egbert legde de steen voorzichtig in het cement en iedereen klapte en was blij. Foto’s werden gemaakt en de videocamera draaide. Totdat onze taxichauffeur Alhagy een schreeuw gaf. Hij vertelde dat het toch echt andersom moest: met de gladde kant naar boven. Banka stotterde wat en beaamde het: “Oh yes yes, he is right.” Egbert draaide de steen om en wederom klapten we en juichten we. De videocamera draaide overuren. Maar alles is vastgelegd voor het nageslacht!

Omdat we allerlei sport- en spelmateriaal vonden in de oude klaslokalen, kregen we de indruk dat men niet wist wat ze daarmee konden doen tijdens de gymlessen. Gelukkig hebben we een sportdocente bij ons en samen met Manon heeft zij vanmiddag diverse sport- en spelactiviteiten met kinderen en docenten gedaan. Zo wordt het materiaal gebruikt waarvoor het bedoeld is. Zo leren we elke dag onszelf beter kennen en zo leren we elke dag van elkaar.
Gaaf toch?

Dagevaluatie:
Anke opent met een gedicht over een wereldboot. Iedereen mag mee: groot, klein, zwak, sterk, blank, zwart… iedereen.
Jennifer leest uit Nehemia 3 vers 33 tot Nehemia 4 vers 8

 
Egbert vult aan:
Zijn wij net met de herbouw begonnen van de eerste muur, krijgen we van Nehemia een bak ellende over ons heen. Wat moeten we daar nou weer mee? Sanballat en Tobia, de Arabieren, de Amonieten en de Asdodieten hebben het erop gemunt om de muur weer te slopen. Een aanval op ‘onze’ muur hoeven we niet te verwachten; het is de enige school en er zijn vast geen rivaliserende scholen.
Sanballat en Tobia, de Arabieren, de Amonieten en de Asdodieten zullen ons letterlijk wel niet in de weg zitten. Of toch wel een beetje? Als ik zeg familie, vrienden, collega’s of klasgenoten, komen zij hier de boel slopen? Nee, letterlijk vast en zeker niet. Ze zullen het waarschijnlijk allemaal prijzen jullie werk. Maar wat is hun reactie als je ze vertelt dat we iedere avond een stukje uit de bijbel lezen en er vervolgens nog eens over spreken? Op dat moment ben jij, zijn wij, dik in de minderheid. Zeker als zij weten dat de muur nog maar half af is, wie weet krijgen zij je gedachten over het geloof om.
Is dit dan zo erg? Ja natuurlijk is dat erg. Even een voorbeeld: Lonneke ging vanmiddag samen met Manon sportles geven aan de kinderen van Jambanjelly School. Iedereen was helemaal uitzinnig alsof ze weken opgesloten hadden gezeten. Slagbal en tennis. Nu moest ik denken aan mijzelf toen ik zo oud was als deze kinderen en we gingen in onze vrije tijd voetballen met een groep vriendjes en klasgenoten. Voor we gingen voetballen moesten er partijen worden gekozen. Twee man gingen er eerst poten en de winnaar mag beginnen met kiezen en inderdaad: dan begin je met de beste. Als er een oneven aantal was dan mocht het kneusje met de drup aan zijn neus kiezen waar hij bij wilde horen. Die koos de partij waarvan hij verwachtte welke het sterkste zou zijn.
Zo sta je op het schoolplein of eigenlijk overal in Nederland, behalve in een kerk, net als dat laatste kneusje met een drup aan neus en je moet kiezen bij welke partij je wilt horen. Wat kies jij dan: de grootste populairste of de sterkste?
Ja raar hé, de grootste of de sterkste wat bedoelt hij daar nou mee? In vers vier hoor je Juda, lees Israëlieten. Ze zijn uitgeput, het puin is te zwaar. Nooit zal het ons lukken de muur te herstellen. Anders dan hier, herbouwen ze de muur deels van het puin. Gelukkig hoeven wij niet de oude rotsen weer te gebruiken. Voor de rest lijkt het werk dat de Israëlieten wel op hetzelfde dat wij hier in Gambia doen. Wel mooi: God de rots, Jezus het cement dat alles bij elkaar houdt, dat alles verbonden door de Geest. Heel eenvoudig als water: het zal je altijd bereiken. Maar Nehemia neemt geen genoegen met de aftocht blazen. Hij pept ze op en bedenkt een strategie. Volgens mij gaan we daar morgen verder.
Wanneer je ervoor staat om een partij te (moeten) kiezen twijfel niet, kies de sterkste!

Ervaringsrondje: Het weer was goed vanmorgen. Soms een spatje, vooral veel bewolking. Het was best goed werkweer. Matten maken vinden sommigen van ons een rotklus. We hebben zere vingers en sommigen krijgen ook last van de werkhouding. Het is rotwerk, maar het hoort erbij. We zijn best verwend in Nederland. Alles wordt op maat gemaakt en geleverd. Dit is wel heel anders. We hebben respect voor mensen die dit werk dagelijks doen. De muur die vorm krijgt, vinden we wel heel cool!

Lonneke vertelt nog dat zij vanmorgen materiaal heeft mogen uitdelen aan de kinderen. Zij was geraakt door alle blijde gezichten van de kindertjes, bij het krijgen van een pen of potlood. Wij halen dat voor 1 euro bij de Action en dan heb je een pakje van 10 stuks. Hier is een kind blij met één potlood.