12 juli

Het is zaterdag en ook bij ons betekent dat: niet aan het werk op Jambanjelly School. We hebben overlegd dat we krokodillen willen bekijken en een markt willen bezoeken. We ontbijten dus wat later en willen vertrekken rond 10.15 uur.
De vroege vogels onder ons staan om 6.30 uur al naast het bed om rond 7 uur in Christines auto naar de bush bush te rijden en vogels te gaan spotten. Zij ontmoeten gids Maddy en hij neemt hen mee en laat o.a. de Oehoe, Bonte Tok, Roodsnaveltok, Treurspecht, Wever en het Blauwfazantje zien. U googled ze maar eens! Ongewoon mooi! Nadat we anderhalf uur alleen maar omhoog hebben gekeken, stappen we in en rijden we de kortste weg terug naar het wachtende ontbijt. Onderweg zien we aan de ‘wegen’ dat het enorm geplenst heeft gisteravond. We hebben een fikse onweersbui gehad en op de zandwegen staan plassen waar we soms dwars doorheen moeten. Dit is nog maar het begin van het regenseizoen… dus als het straks echt losbarst zijn veel wegen onbegaanbaar geworden.
Voordat we naar de krokodillen gaan kijken, moeten we geld wisselen. Voor 1 euro krijg je vandaag 58 Dalasi. U begrijpt hoe dik onze portemonnees zijn. Gelukkig niet voor lang, want we gaan nog naar de markt!!
Als we bijna bij het krokodillenpark zijn, zijn we stil van de schrijnende situatie in de straten. Kinderen lopen in T-shirt, zonder broek. Als je goed kijkt zie je dat de bij elkaar gestapelde golfplaten op een paar stenen, huizen moeten voorstellen. De Nederlandse garageboxen zijn er extreem luxe bij! Er is een open riool: douchewater en waswater worden hierin afgevoerd. De wc is hier gewoon een gat in de grond, dus dat kan niet via het riool. De stank komt ons tegemoet. Mensen zitten voor hun ’huis’ en kinderen spelen langs het open riool.
We betalen 50 Dalasi (minder dan 1 euro dus) en mogen naar binnen. We horen veel van Alhagy over de cultuur van Gambia en het ontstaan van dit krokodillenpark. In het park staat de grootste Katoenboom van Gambia. In de stam zit een holte en daarin werden vroeger de jongetjes besneden. Hij bleef dan midden in de bush bush en dat was ver afgezonderd van de bewoonde wereld want dan hoorde niemand hem schreeuwen tijdens dit ritueel. Christine pakt een mes uit haar tas en onze 3 jonge mannen rennen gillend weg (oké, ik overdrijf…maar we hebben wel hard gelachen!).
De krokodillen mochten we aanraken. Iedereen heeft dat gedaan met gevaar voor eigen leven. Mocht u ons niet geloven, de foto’s zullen het bewijzen. Nadat we nog krokodillen gezien hebben van 6 dagen oud verlaten we het park en rijden we naar de markt.
We krijgen van Christine een lesje in afdingen. De eigenaar noemt zijn prijs en je moet ongeveer op de helft (of minder) zien uit te komen. Prachtige houtsnijwerken liggen te koop voor 400 Dalasi (8 euro). En dan moeten we ook nog afdingen? Dit is al spotgoedkoop en de mensen hebben het al zo beroerd…. Dat speelt op ons gevoel en we merken dan ook dat de één er beter in is dan de ander. We helpen elkaar en samen komen we een heel eind. Nadat iedereen beladen bij de auto terug is, staan er jongetjes achter ons. Ze laten ons een kapotte voetbal zien. Ze willen graag een nieuwe! Sommigen van ons hebben gezien wat er gebeurd is: toen we aankwamen bij de markt waren er jongens aan het voetballen. Anderen wilden meedoen maar mochten niet. Toen vroegen zij ons om geld voor een bal. We hebben dat geweigerd en gezegd dat ze mee moesten gaan doen (“play together, that’s even more fun” speel maar samen, dat is zelfs veel leuker). Op het moment dat ze de bal de straat op schieten, komt er net een auto aan. Een enorme knal volgt… u raadt het al…. De bal is overreden en volledig aan flarden. Het gaat ons aan het hart dat we geen nieuwe bal voor ze hebben, maar benoemen ook de andere kant: als we ze geld geven voor een nieuwe bal, wordt dat geld dan ook echt gebruikt daarvoor of gaat het op aan andere dingen? Wij dragen tassen met souvenirs die belachelijk goedkoop waren. Kunnen we dan niet een bal regelen voor deze jongens? Dat zijn van die vragen die in je hoofd blijven hangen en waar je over doorpraat met elkaar: in de bus, op je strandbedje en het zal bij de dagevaluatie ook aan de orde gaan komen.
De rest van de middag relaxen we bij het zwembad of de zee. Zelfs op deze relaxdagen blijven we regelmatig bezig met levensvragen en dat is maar goed ook…

Bijzonder
Emotioneel
Waardevol
Uitzonderlijk
Stilte
Tranen

(Bent u zich BEWUST van alles?)

Dagevaluatie:

Jennifer leest Romeinen 7: 1-12
Egbert vult aan: Daar zit je dan als jongere op je vakantie. Lekker op het terras van één van de huisjes met het uitzicht op zee. Bij het horen van dit begin denken de meeste mensen in Nederland vast: “En met een biertje in de hand.” Maar voor de beeldvorming voor de thuisblijvers: we zitten in een kringetje om de paaskaars en hebben net geluisterd naar een pittige opsomming van Paulus. Wat moeten we hier nu weer mee?
Boven het tweede gedeelte staat: “De wet en de zonde.” Vers 7 begint met een interessante vraag: “Moeten we nu vaststellen dat de wet hetzelfde is als zonde”? Het antwoord is, zoals je kunt verwachten: “Absoluut niet”. Waarom wordt dat dan gevraagd? Stel dat in de meest ideale wereld alles en iedereen zonder zonde zal zijn. Volgens mij is dat onmogelijk . In het eerste gedeelte gaat het over overspel. In Gambia is daar geen sprake van. Laat ik een eenvoudig voorbeeld geven van wat er vandaag gebeurde. Vanmorgen gingen we echt toeristje spelen en er moesten souvenirs gekocht worden. De bus staat netjes op de zandplaats, voor de stalletjes met alle Afrikaanse souvenirs die je maar kunt bedenken. Daar is een groepje jongens aan het voetballen en de bal komt op de straat. BENG…. er racet een auto overheen. Zodra wij beladen terugkomen bij de auto (iedereen met de mooiste dingen voor lekker weinig: “a special price for you my friend”, zei de verkoper nog.) komen de schooiertjes er aan. “Can you buy us a new ball?” en “Can I get some money to buy a new one?” Wij weten meestal niet wat we ermee moeten. Geven we ze 100 Dalasi voor een nieuwe bal? Dat is toch al gauw 92 eurocenten. Wij kijken verward van Alhagy, onze geliefde chauffeur, naar Christine. Zij weten vaak hoe we er op moeten reageren. De meesten van ons hadden al het liefst hun portemonnee getrokken. Maar begeren zij nu onze os of ezel… of hebben wij onze naaste nu niet lief genoeg?
Nu is dit niets bijzonders. Die kinderen weten niet beter. Ze dringen zich op, maar wij zijn vast een grotere kans dan papa en mama. Hun ouders hebben misschien niet eens zoveel geld in huis. De eerste dag waarschuwde Christine ons al dat wij in drie weken niet heel Gambia kunnen helpen. Daarmee hebben wij ons straatje “schoongeveegd”. Stelen en moorden dat zijn wel de echte grote zonden. En in vers 8 staat: “Maar de zonde heeft van het gebod gebruik gemaakt om begeerten in mij op te wekken, want zonder de wet is de zonde krachteloos.” Dat vind ik wel bijzonder, want sinds Mozes met de tien geboden op tafel kwam, is de wereld vervuld met zonde.
Zo heb ik het nog nooit bekeken. Maar inderdaad: zonder spelregels doe je het nooit goed of fout. Maak even de vergelijking met de verliezersfinale die Nederland zo zal spelen tegen Brazilië. Laat ze voetballen zonder regels, dan zal het een mooie zooi worden. Sterker nog: je wist niet eens wie de winnaar is, want dat staat niet beschreven.
Dus lijkt het me beter om toch maar regels te hebben! Zo is het in het gewone leven ook. Tien regels moet te doen zijn, toch? …. en net als bij het voetballen: één keer buitenspel staan of een flinke schouderduw moeten uitdelen mag best, als je het doel maar voor ogen houdt.
Prettige wedstrijd.

Ervaringsrondje:
Iedereen vond het een “superdag”. Het krokodillenpark was super en we vonden het leuk om spullen te kopen voor de familie. Ook was het heerlijk om te genieten bij het zwembad.
We zijn toch weer onder de indruk van de achterstandswijken met open riool die we zagen vandaag. Daar zijn we vanmiddag in ons hoofd (toen we bij het zwembad lagen) mee bezig geweest. Die mensen leven in de stank, dag en nacht.
Opvallend was het dat iemand van ons een Ipadhoes kocht en dat de verkoper demonstreerde dat een Ipad er echt in past, door een Ipad te voorschijn te toveren. Dat verwacht je dan weer niet.
De mensen die op vogeljacht waren, hebben genoten.
Jennifer is geschrokken vandaag toen ze een leeg blikje weggaf aan een kleine jongen. Zijn zusje kwam aanlopen en sloeg hem met een blok hout op z’n koppie omdat zij dat blikje wilde.
We hebben nu al weer zin om te beginnen maandag.