4 en 5 juli
5 juli 2014 - Jambanjãli, Gambia
4 juli
Vertrek om 9.33 uur vanaf station HGV. Uitgezwaaid door de ouders, gemeenteleden en ds. Hetty . Tot Amsterdam Zuid met de trein, met bussen naar Schiphol. Karel komt vrij laat, maar om 14.00 uur hebben we allemaal ingecheckt en zijn we door de douane.
We hebben uiteindelijk een uur vertraging, dus om 16.00 uur de lucht in. Op de Kaapverdische eilanden geland en vervolgens de lucht weer in en door naar Gambia. Het is een lange vlucht. Aankomen op Banjul voelen we de luchtvochtigheid en de hitte! Dan rest ons nog de douane en de scans. We verlaten het vliegveld in het taxibusje met onze koffers er bovenop. Aangekomen bij Lemon Creek een welkomsborrel en dan naar bed. Het was een lange dag!
5 juli
Ontbijten om 9 uur. Alhagy (onze eigen taxichauffeur) komt rond 10 uur. Christien, Lonneke, Egbert en Ellen gaan mee geld wisselen en boodschappen halen. Onderweg door dorpjes en over zandwegen. Kinderen rennen achter de auto aan, zwaaien en roepen ons na. Egbert en Alhagy plukken mango’s en daarvoor hoeven we niet te betalen. De lokale bevolking vindt dat het niet hoeft omdat de mango’s anders toch overblijven. Iedereen eet mango’s: de bevolking, koeien en geiten en wij dus nu ook. De rest van het landschap is dor en droog. Her en der een flinke plas water. Mensen gooien het vuil van zich af en anderen zoeken tussen diezelfde rommel naar bruikbare of eetbare spullen.
Prachtig om te zien hoe kleine kinderen spontaan je hand pakken en je meenemen naar hun huis… omdat je samen en vogelboekje gekeken hebt. Dat levert veel mooie plaatjes en ook veel tranen op…
De middag brengen we door aan het zwembad en bij zee. We hebben overlegd dat we vanavond eten bij ons verblijf. We mogen bbq’en.
18.20 uur: dagevaluatie. De paaskaars brandt, het Licht is aanwezig; we kunnen beginnen.
Lonneke opent met een gedicht.
God dit is het momentwaar we al zolang naartoe geleefd hebben.
Dit is het moment waarop we ons voelen als op de hoge duikplank, vlak voor de sprong in het diepe.
We kunnen niet meer terug en dat willen we ook niet.
Help ons om diep adem te halen en dan gewoon maar te beginnen.
In het vertrouwen dat we genoeg in huis hebben om het er goed van af te brengen.
Jennifer leest uit Matt 11: 1-15 Aansluitend haakt Egbert in met een verhaaltje.
We zijn op weggestuurd door de mensen van de Oosterkerk. Jezus zond zijn dicipelen ook de wereld in. Gisteren waren we met zoveel mensen op Schiphol en van al die mensen waren er ook veel die naar Gambia gingen. We vragen ons af wat zij gaan doen. Gaan zij ook werken in Gambia of liggen zij twee weken in de zon, gaan aapjes kijken en een jeeptour maken. Wij weten dat we daarvoor niet hier zijn. Wij zullen elke dag in de auto naar Jambanjelly rijden en mensen zullen naar ons kijken en zich afvragen of wij hier komen om verschil te maken of om ‘aapjes’ te kijken. Maar wij weten dat we hier zijn om verschil te willen maken en omdat we gewoon hard nodig zijn. Zij zullen het ook weten straks….
“En ik verzeker jullie: er is onder allen die uit een vrouw geboren zijn, nooit iemand opgetreden die groter was dan Johannes de Doper. Maar in het koninkrijk van de hemel is de kleinste groter dan hij.”
Na al het wachten, na al die twee jaren hard werken staan we te trappelen om deze ‘kleinsten’ te helpen.
We sluiten af met een leus die we onderweg op de muur lazen:
“God’s time is the best time”
Groepsgesprek:
De eerste indrukken: iedereen heeft zin, maar ook opvallend dat het contrast zo groot is tussen groot en luxe en armoede en golfplaten. We vinden het bijzonder dat we samen zijn en samen mogen werken. Sommigen voelen nu al dat we anders terugkomen dan we nu zijn.
Karel vertelt dat hij de schoonmaker gesproken heeft en dat die op Jambanjelly school gezeten heeft. Deze man vertelt dat hij veel aan de school te danken heeft en dat hij trots is op ons dat we daar gaan werken.
We zien geen luxe in de binnenlanden, maar ervaren dat de mensen gelukkig zijn, willen delen en blij zijn en voor het delen van voedsel willen ze niks terug hebben.
Voor ons hotel slapen de mensen in boten. Dat maakt ook indruk. Wij liggen in een hotelbed onder een klamboe en kunnen douchen en naar de wc.
Vertrek om 9.33 uur vanaf station HGV. Uitgezwaaid door de ouders, gemeenteleden en ds. Hetty . Tot Amsterdam Zuid met de trein, met bussen naar Schiphol. Karel komt vrij laat, maar om 14.00 uur hebben we allemaal ingecheckt en zijn we door de douane.
We hebben uiteindelijk een uur vertraging, dus om 16.00 uur de lucht in. Op de Kaapverdische eilanden geland en vervolgens de lucht weer in en door naar Gambia. Het is een lange vlucht. Aankomen op Banjul voelen we de luchtvochtigheid en de hitte! Dan rest ons nog de douane en de scans. We verlaten het vliegveld in het taxibusje met onze koffers er bovenop. Aangekomen bij Lemon Creek een welkomsborrel en dan naar bed. Het was een lange dag!
5 juli
Ontbijten om 9 uur. Alhagy (onze eigen taxichauffeur) komt rond 10 uur. Christien, Lonneke, Egbert en Ellen gaan mee geld wisselen en boodschappen halen. Onderweg door dorpjes en over zandwegen. Kinderen rennen achter de auto aan, zwaaien en roepen ons na. Egbert en Alhagy plukken mango’s en daarvoor hoeven we niet te betalen. De lokale bevolking vindt dat het niet hoeft omdat de mango’s anders toch overblijven. Iedereen eet mango’s: de bevolking, koeien en geiten en wij dus nu ook. De rest van het landschap is dor en droog. Her en der een flinke plas water. Mensen gooien het vuil van zich af en anderen zoeken tussen diezelfde rommel naar bruikbare of eetbare spullen.
Prachtig om te zien hoe kleine kinderen spontaan je hand pakken en je meenemen naar hun huis… omdat je samen en vogelboekje gekeken hebt. Dat levert veel mooie plaatjes en ook veel tranen op…
De middag brengen we door aan het zwembad en bij zee. We hebben overlegd dat we vanavond eten bij ons verblijf. We mogen bbq’en.
18.20 uur: dagevaluatie. De paaskaars brandt, het Licht is aanwezig; we kunnen beginnen.
Lonneke opent met een gedicht.
God dit is het momentwaar we al zolang naartoe geleefd hebben.
Dit is het moment waarop we ons voelen als op de hoge duikplank, vlak voor de sprong in het diepe.
We kunnen niet meer terug en dat willen we ook niet.
Help ons om diep adem te halen en dan gewoon maar te beginnen.
In het vertrouwen dat we genoeg in huis hebben om het er goed van af te brengen.
Jennifer leest uit Matt 11: 1-15 Aansluitend haakt Egbert in met een verhaaltje.
We zijn op weggestuurd door de mensen van de Oosterkerk. Jezus zond zijn dicipelen ook de wereld in. Gisteren waren we met zoveel mensen op Schiphol en van al die mensen waren er ook veel die naar Gambia gingen. We vragen ons af wat zij gaan doen. Gaan zij ook werken in Gambia of liggen zij twee weken in de zon, gaan aapjes kijken en een jeeptour maken. Wij weten dat we daarvoor niet hier zijn. Wij zullen elke dag in de auto naar Jambanjelly rijden en mensen zullen naar ons kijken en zich afvragen of wij hier komen om verschil te maken of om ‘aapjes’ te kijken. Maar wij weten dat we hier zijn om verschil te willen maken en omdat we gewoon hard nodig zijn. Zij zullen het ook weten straks….
“En ik verzeker jullie: er is onder allen die uit een vrouw geboren zijn, nooit iemand opgetreden die groter was dan Johannes de Doper. Maar in het koninkrijk van de hemel is de kleinste groter dan hij.”
Na al het wachten, na al die twee jaren hard werken staan we te trappelen om deze ‘kleinsten’ te helpen.
We sluiten af met een leus die we onderweg op de muur lazen:
“God’s time is the best time”
Groepsgesprek:
De eerste indrukken: iedereen heeft zin, maar ook opvallend dat het contrast zo groot is tussen groot en luxe en armoede en golfplaten. We vinden het bijzonder dat we samen zijn en samen mogen werken. Sommigen voelen nu al dat we anders terugkomen dan we nu zijn.
Karel vertelt dat hij de schoonmaker gesproken heeft en dat die op Jambanjelly school gezeten heeft. Deze man vertelt dat hij veel aan de school te danken heeft en dat hij trots is op ons dat we daar gaan werken.
We zien geen luxe in de binnenlanden, maar ervaren dat de mensen gelukkig zijn, willen delen en blij zijn en voor het delen van voedsel willen ze niks terug hebben.
Voor ons hotel slapen de mensen in boten. Dat maakt ook indruk. Wij liggen in een hotelbed onder een klamboe en kunnen douchen en naar de wc.
Bedankt voor dit verslag zo dat we met jullie mee kunnen leven en voelen. Wij zijn nu al trots op jullie . Inderdaad God's time is the best time.
Hij Zorgt ook daar v oor jullie en hier voor hen die achter gebleven zijn.
Door jullie verslagen nemen jullie ons mee in jullie belevenissen in Gambia en brengt het Gambia en jullie dichterbij.
Weet, dat er veel voor jullie gebeden wordt!!!
En dan komt het antwoord: daar waar jij bent, daar ben Ik ( op mijn best!)
Lieve allemaal, we hopen dat jullie daar op Zijn best mogen zijn. Veel zegen gewenst en we hopen dat je het doel haalt!
Go for it!
Veel succes in Jambanjelly en christine, denk je aan je to do lijstje in Madiana?? Vergeet Sally niet.
gr. Alied en FJ uit het verre Zweden.
Succes met alles en vergeet niet te genieten van alle bijzondere momenten die jullie zullen meemaken
Wij zijn trots op jullie dat jullie dit vóór een
ander overhebt, ook God ziet dit.
Fijn om zo de verbondenheid met elkaar te delen en succes alvast met de eerste klus.
Lieve groeten vóór de hele groep.
Fam. Biemolt.